स्वप्ने...

का तुला पाहताना उमलतात स्वप्ने काही..?
मृदुल हळवी तरी का सलतात स्वप्ने का ही..?

क्षणाक्षणाने छळते रात ही अशीच मजला...
अंधारगूज जेव्हा उकलतात स्वप्ने काही...

सुने भकास जरी हे आकाश माझ्या मनाचे,
अलवार चांदण्यांची फुलतात स्वप्ने काही...

ही जादू तुझ्या स्वरांची भारते रान सारे,
वाट माझ्या पावलांची बदलतात स्वप्ने काही...

मी स्वच्छंद भरारतो...

मी स्वच्छंद भरारतो,
मनानं...कधी देहानं...
कधी कंटाळून जगण्याला,
कधी जगण्याच्याच मोहानं..

कधी कुठे गवसतात
कलकल कविता झ-यांच्या...
हिरवळीत उमटलेल्या
पाऊलखुणा प-यांच्या..

कधी ओठांनी पिऊन घेतो
रंग अबोली फुलांचे..
अन डोळ्यांनी टिपून घेतो
हसू हसर्या मुलांचे...

पाऊलांच्या उर्मीनं...
कधी मृद्गंधाच्या स्नेहानं..
मी स्वच्छंद भरारतो,
मनानं...कधी देहानं...

एक शून्य...

खरंतर..
'मी'पण विसरुन प्रेम करण्यातच तो फसतो..
आणि असंच समजून बसतो, तिचंही तसंच असावं...

मग कधीतरी ती विचारते अचानक,
'तुझा काय संबंध..? तू आहेस कोण...?'
त्याला मग काही बोलताच येत नाही..
तो कोण आहे हेच सांगताच येत नाही..

कारण..
तो विसरलेला असतो त्याचं 'मी' पण...
मग मागे उरतो कोण...?

एक शून्य... एकटाच..

काल रात्री...

काल रात्री,
तो भिकारी चंद्र
आला होता माझ्या अंगणात...
मळक्या चेह-याचा,
नि फाटक्या ढगांची लक्तरं पांघरलेला...

सुर्याला म्हणावं,
सकाळी अंगण नीट झाडून घे...
तारकांचा कचरा फार झालाय अंगणात...

मी...अनंत...

ब-याचदा मी लहान मूल होतो..
आणि अवखळ रूईच्या म्हातारी मागं धावत विसरून जावं घरदार…
तसं स्वत:ला विसरून या स्वरांमागे धावत जातो…
या देहाचे उंबरे लंघून … शब्दांची कुंपणं तोडून..
भावभावनांची वेस ओलांडून…मी स्वरांसोबत चालू लागतो..

काही वेळानं ते माझा हात हातात घेतात..
चालता चालता अलगद उचलून कडेवर घेतात..
अन एक अनोखा प्रवास सुरु होतो..

आम्ही अवकाशाचा कप्पा कप्पा व्यापत जातो..
सारे आभास कापत जातो..
सा-या दिशा व्यापून आम्ही दिगंत होतो..

या स्वरांसोबत चालता चालता मी ही अनंत होतो..

पाऊस-३

मनाच्या शिवारी गर्द दाटलेले घन...
आज भरले गगन... आठवांनी ।

कोंदलेली मनातून अनामिक हुरहुर..
एक अस्वस्थ काहूर... या दिशांनी ।

याच पावसाने केले असे जीवघेणे घात..
तुझी सजली वरात... या फुलांनी ।

सनईने गायला ग असा निखा-यांचा राग...
लागे सपनांना आग... त्या स्वरांनी ।

आत सलणारा जरी घाव होता खोल खोल...
दिला निरोप अबोल... नयनांनी ।

तुझ्या अंगणात सुख मेघांपरि बरसावे
असे तुझे घर व्हावे... आबादानी ।

आता एकला पाऊस आता एकले भिजणे..
आणि एकले थिजणे...आठवांनी ।

रानभर वेचतो मी आता तुझ्या खुणा ।
आता येणे नाही पुन्हा... या ठिकाणी ।

पाऊस-२

मेघमल्हाराची धून गाती दाटलेले घन..
चिंब भिजले गगन ... त्या सुरांनी ।

मनाचे उधाण भिडे आभाळाला थेट..
झाली तिची माझी भेट... आडरानी ।

ओल्या मिठीत मिटली तिने पापण्यांची फुले..
अन ओठांनी टिपले... थेंब पाणी ।

सोनपिवळ्या उन्हाने तिचे माखलेले अंग..
उमटले सप्तरंग ... आसमानी ।

काळ्या भुईने चोरला तिच्या केसांचा सुवास...
थेंब मोतियांची रास... पानोपानी ।

तिच्या पैजणांचे ताल धरू लागले मयुर...
झाले अधीर आतुर... गात गाणी ।

तिने मलाच पुसले वेड्या पावसाचे गूज...
केली जादुगरी आज... सांग कोणी ।

तिला हळूच म्हणालो,'तुझ्या ओठांशी मल्हार...
अशी खुळी जादुगार... तूच राणी ।